Τρία βέλη κατά της Τουρκίας εκτόξευσε με δηλώσεις κατά την προσέλευση του στις εργασίας της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ ο πρωθυπουργός.
Πρώτο, εκφράζοντας την ικανοποίηση του επειδή στο Νέο Στρατηγικό Δόγμα της Συμμαχίας περιλαμβάνεται η προστασία της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καταφανέστατη αιχμή με δεδομένη τη στάση της Άγκυρας σε όλα αυτά τα ζητήματα.
Δεύτερο, χαρακτηρίζοντας καιροσκοπική και ωφελιμιστική την τακτική Ερντογάν για την ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας.
Τρίτο, αφήνοντας σαφέστατη αιχμή για τη συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Η προσήλωση της Συμμαχίας θα πρέπει να είναι στην πρόκληση που αντιμετωπίζει στο μέτωπο της Ουκρανίας. Δεν χρειαζόμαστε καμία άλλη πηγή αστάθειας εντός της Συμμαχίας”.
Η δήλωση του Πρωθυπουργού
Συναντιόμαστε σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στη σκιά ενός πολέμου. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνιστά μία τομή στον γεωπολιτικό χρόνο. Δίνει νέα σημασία στην Ευρωατλαντική συμμαχία και μας υποχρεώνει να κινηθούμε ταχύτερα ώστε να ενισχύσουμε τις δομές του ΝΑΤΟ.
Βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με νέες σημαντικές γεωπολιτικές προκλήσεις. Και θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου γιατί στο νέο στρατηγικό δόγμα, το οποίο θα υιοθετήσουμε σε λίγο, στην εισαγωγή του συμπεριλαμβάνεται η προστασία της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως το αξιακό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίζεται η Συμμαχία μας.
Θέλω επίσης να εκφράσω την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι σήμερα η Συμμαχία θα απευθύνει πρόσκληση στη Φινλανδία και στη Σουηδία να γίνουν το 31ο και το 32ο μέλος της Συμμαχίας. Τελικά πρυτάνευσε η κοινή λογική και το καλό της Συμμαχίας και ξεπεράστηκαν οι όποιες καιροσκοπικές και ωφελιμιστικές συμπεριφορές.
Η Ελλάδα αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952. Είμαστε ένας σημαντικός πυλώνας σταθερότητας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, είμαστε μία χώρα η οποία συστηματικά επενδύει άνω του 2% του ΑΕΠ της στις αμυντικές δαπάνες, θωρακίζοντας με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τη δική μας αμυντική αποτρεπτική δυνατότητα αλλά και τις δομές της Συμμαχίας.
Ως πυλώνας σταθερότητας, λοιπόν, στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή η προσήλωση της Συμμαχίας θα πρέπει να είναι στην πρόκληση που αντιμετωπίζει στο μέτωπο της Ουκρανίας. Δεν χρειαζόμαστε καμία άλλη πηγή αστάθειας εντός της Συμμαχίας και πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι το οποίο αντιλαμβάνονται όλοι οι εταίροι μας.
